Պարկեշտ մարդիկ Լևոն Զուրաբյանի «ասպետականությանը» հասնել չեն կարող 1in.am

Լրատվամիջոցներից մեկին հարցազրույցում ասել եմ, որ «Արցախը Հայաստան է և վերջ» սահմանումը ձևակերպված է 1989թ. դեկտեմբերի 1-ի որոշմամբ, որի հեղինակը Լևոն Տեր-Պետրոսյանն է:

Այս անհերքելի փաստի հանրայնացման համար ՀԱԿ փոխնախագահ Լևոն Զուրաբյանն ինձ անվանել է «ստորության ասպետ», իսկ Կարպիս Փաշոյանը՝ «մանիպուլյատոր»:

Փաշոյանին չեմ լսել, Լևոն Զուրաբյանի ֆեյսբուքյան գրառումը կարդացել եմ: Նա բերում է երեք «հակափաստարկ»: Առաջին. ՀԽՍՀ և Լեռնային Ղարաբաղի միավորման մասին որոշման հեղինակը «Ղարաբաղ» կոմիտեն է: Չգիտեմ, թե «խոհանոցում» ինչ է կատարվել, փաստ է, որ նախագիծը ԳԽ նախագահության սեղանին է դրել Լևոն Տեր-Պետրոսյանը:

Զուրաբյանի երկրորդ փաստարկն այն է, որ ԽՍՀՄ ԳԽ-ն լուծարել է ԼՂԻՄ Հատուկ կառավարման կոմիտեն, Արցախը վերաենթարկեցրել Ադրբեջանին, ուստի և ընդունվել է ՀԽՍՀ և ԼՂ միավորման որոշումը: Սա պատմա-քաղաքական իրողության կոպիտ նենգափոխում է:

Նույն տարվա օգոստոսի 16-ին հրավիրվել է ԼՂԻՄ բնակչության լիազոր ներկայացուցիչների համագումար, որի ընդունած որոշման կետերից մեկով պահանջվել է… լուծարել Հատուկ կառավարման կոմիտեն՝ որպես իշխանության համասահմանադրական մարմին:

Թե՝ ինչո՞ւ,- հարցի հասցեատերն, իհարկե, Լևոն Զուրաբյանը չէ: Այդ ժամանակ նա ոչ «Ղարաբաղ» կոմիտեի անդամ էր, ոչ էլ անգամ՝ նրա մամուլի խոսնակը: Միայն արձանագրենք, որ համագումարը հրավիրվել է «Միացում» շարժման նախաձեռնությամբ, իսկ վերջինս ՀՀՇ-ի ստեփանակերտյան պարտնյորն էր:

Լևոն Զուրաբյանը երրորդ հակափաստարկով ասում է, որ «Արցախը Հայաստան է և վերջ» որոշման պատասխանատուն խորհրդային Հայաստանի իշխանություններն են: Որովհետև քաջ գիտի, որ Սուրեն Հարությանը և Հրանտ Ոսկանյանը գերեզմանից հակադարձել չեն կարող: Սա, երևի, «ասպետականության» այն «որակն» է, որին պարկեշտ մարդիկ հասնել չեն կարող: