«Ժողովրդավարության ոլորտում մեր ունեցածն առավել ինստիտուցիոնալ և ժողովրդամետ դարձնելու համար առաջիկայում մենք մտադիր ենք անել հաջորդ քայլը՝ 2026 թվականի խորհրդարանական ընտրություններում ժողովրդի մանդատը ևս մեկ անգամ ստանալուց հետո կնախաձեռնենք համաժողովրդական հանրաքվե՝ նոր Սահմանադրություն ընդունելու համար, որի արդյուքնում իշխանության բոլոր ճյուղերը և երկրում հաստատված իրավակարգն օրգանական կապով կկապվեն Սամանադիրի, այսինքն ժողովրդի հետ՝ Հայաստանի պետականությունը դարձնելով հարատև ու ժողովրդակենտրոն»,- ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի 80-րդ նստաշրջանին ելույթ ունենալով՝ ասել է Նիկոլ Փաշինյանը՝ այն նույն Փաշինյանը, որ դրանից առաջ գանգատվում էր Ալիևից, թե վերջինս «Զանգեզուրի միջանցք» արտահայտությունն է օգտագործում «Թրամփի ուղու» փոխարեն: «Զանգեզուրի միջանցք»-ը, հասկանում ես, դժգոհություն է ծնում մեր ժողովրդի մեջ և տարածքային ամբողջականության խաթարումի ասոցիացիաներ առաջացնում: Իր արևին՝ Ալիևին շշպռել է, էլի: Բայց մեկը հարցնի՝ քո ի՞նչ գործն է, թե ինչպես կանվանեն միջանցքը՝ «Զանգեզուրի միջանցք», «Թրամփի ուղի», «Ուղտի արահետ», տվել, վերջացրել ես, էլ ինչո՞ւ կամ ի՞նչ իրավունքով ես ոտքի տակ ընկնում: Թրամփը որ չի նեղանում իր անվամբ կոչված ճանապարհը «Զանգեզուրի միջանցք» անվանելուց, դո՞ւ ինչու ես նեղանում: Չէ, առհասարակ, ի՞նչ կապ ունես դու դրա հետ: Քո ուզածը խաղաղությունն է՝ ստացել ես: Հիմա եկել, ՄԱԿ-ի ամբիոնը ջարդում ես, որ ի՞նչ անես: Հա՜ա՜ա՜, երևի Հայաստանի սուվերեն տարածքի բազար ես անում: Բա քեզ նման ջոմարդ տղեն, որ ամեն ինչ տալիս է, Ալիևի ամեն քմահաճույք կատարում, մի ճանապարհի համար կռիվ կանի՞: Բա մեզ Մեղրիի նման դժբախտ ու դժգույն սահման պե՞տք ա…
Test
Test
Test
Test
Test
Test
Test
Test
Test