Ձայն բարբառո հանապատին hraparak.am

Նախորդ օրը «Հրապարակ»-ը հայտնել էր, որ ԱԺ ընդդիմադիր «Հայաստան» խմբակցությունը նախաձեռնում է ՀՀ գլխավոր դատախազին անվստահություն հայտնելու գործընթաց։ Ինչը պայմանավորված է դատախազի կողմից սահմանադրական լիազորությունների խախտմամբ և քաղաքական չեզոքության բացակայությամբ։ Գլխավոր դատախազը մեղադրվում է ընդդիմադիր պատգամավորներին քրեական պատասխանատվության ենթարկելու նպատակով շինծու քրեական վարույթներ հարուցելու մեջ։ Ինչպես ասվում է՝ հիանալի գաղափար է, դա վաղուց էր պետք անել: Բայց առկա է խնդիր. գլխավոր դատախազին պաշտոնանկ անելում համար ԱԺ-ում անհրաժեշտ է ունենալ պատգամավորների ընդհանուր թվի առնվազն երեք հինգերորդը կամ 65 ձայն: Ընդիմությունը, դժբախտաբար, այդքան ձայն չունի ԱԺ-ում:

Եվ մենք կրկին վերադառնում ենք գործող վարչապետին անվստահություն հայտնելու՝ այնպես էլ չսկսված գործընթացին: Ու կանգնում նույն կոտրած տաշտակի առջև: Բայց ինչպես վերն ասվեց՝ գաղափարը հիանալի է: Որովհետև այն հնարավորություն է տալու, որպեսզի հերթական անգամ բարձաձայնվի գործող իշխանության կողմից իրականացվող ապօրինությունների մասին: Բայց այդ դեպքում ինչո՞ւ է առկախվել հենց վարչապետին պաշտոնանկ անելու գործընթացը: Չէ որ դա ևս առնվազն կծառայեր նույն նպատակին՝ եթե «մեծարգոյին» պաշտոնանկ անելու համար պատգամավորական ձայների քանակը չբավարարեր:

Քիչ է մնում մտածեմ, որ «Հայաստան»-ը որոշել է դժվար իրավիճակից, որում հայտնվել է հենց իր մեղքով, դուրս գալ խորամանկության միջոցով (դրա համար ռուսերենում կա իրավիճակին ավելի համապատասխան «отыгра́ться» բառը): Այսինքն, առաջ է քաշել գլխավոր դատախազին անվստահություն հայտնելու հարցը, քանի որ մեղադրվում է իմպիչմենտի գործընթացին չաջակցելու մեջ: Ի դեպ, այսօր նախկին ՔՊ-ական Աղազարյանը կրկին վերհիշել է իմպիչմենտի մասին ու ճիշտ է արել: Ուղղակի զարմանում եմ՝ առկա է ինչ-ինչ հնարավորություն, ու դա ընդդիմությունը չի օգտագործում: Ինչ է, թե Աղազարյանը նախկին ՔՊ-ական է, իսկ դրանից առաջ էլ՝ դաշնակցությունից հեռացված մեկը: Կամ էլ Էդմոն Մարուքյանը պատերազմից հետո Նիկոլի մոտ պաշտոն ստացավ: Էհ, հետո ինչ, եթե այսօր հենց նրան շնորհիվ է հնարավոր դուրս գալ այս աննորմալ իրավիճակից:

Հատկապես վերջին հանգամանքը (Աղազարյանի առումով) ես ծանր չեմ տանում, քանի որ դաշնակցության մեջ չեմ եղել: Բայց նույն կուսակցությունը չէ՞ր, որ օգնեց երիտթուրքերին իշխանություն գրավել: Ուրիշ հարց, որ դա կարճ ժամանակ անց շրջվեց ընդդեմ դաշնակցության և ընդհանրապես ընդդեմ հայ ժողովրդի: Բայց օգներ, չօգներ՝ արդյունքը նույնն էր լինելու, քանի որ Եվրոպայից քշված թուրքերն իրենց համար հայրենիքի տարածք էին ապահովում: Ու դա արվում էր հայերի, հույների ու ասորիների, իսկ հետագայում նաև քրդերի հաշվին: Իսկ այդ հանգամանքը նկատել էր մեծանուն վիպասան Րաֆֆին՝ դեռևս մինչև 1894-1896 թթ.-ի Համիդհյան ջարդերը:

Մի խոսքով, տիկին գլխավոր դատախազին անվստահություն հայտնելու գաղափարը վատը չէ, բայց եթե հնարավոր է այդ քայլին դիմել, ապա ինչու չդիմել ավելի հիմնավոր քայլին: Որովհետև հիմնավոր քայլին դիմելու դեպքում փոփոխության որոշակի հնարավորություն կարող է բացվել: Իսկ տիկնոջ դեպքում ՔՊ-ականներն ատամներով կպահեն նրան, որպեսզի համոզեն «մեծարգո վարչապետին», որ իրենք արժանի են հայտնվելու ՔՊ-ական նախընտրական ցուցակում: Բայց վախենամ, որ ընդդիմությանն ուղղված խոսքս կհնչի որպես ձայն բարբառո հանապատին: