Հայաստանի ընդդիմությունը պետք է ապացուցի, որ «թուրք-ադրբեջանական տանդեմի կրեատուրան» չէ 1in.am

Կառավարությունը հրապարակել է օգոստոսի 8-ին Վաշինգտոնում ԱՄՆ կառավարության հետ ստորագրած երեք հուշագրերը: Մինչ այդ ընդդիմությունը հայտարարում էր, որ Մեղրու «միջանցքը 99 տարով ԱՄՆ-ին վարձակալության է հանձնվել, Հայաստանի ինքնիշխանությունը ոչնչացված է, սկսվում է պետականության կազմաքանդման գործընթացը» և կոչ էր անում իշխանափոխություն իրականացնել ու վերադառնալ նոյեմբերի 9-ի 9-րդ կետի կատարմանը:

Հուշագրերի հրապարակումից մեկ օր հետո ընդդիմության կամ դրա մի «կոնսոլիդացվող» թևի «ուղեղային կենտրոնը» նոր նարատիվ է շրջանառել: «Այդ փաստաթղթերը կողմերի համար իրավական որևէ պարտավորություն չեն սահմանում»,-իսկ նրա սոցցանցային ադեպտները նույնը մատուցում են ժողովրդա-խոսակցական լեզվով. «Տակը բան չկա»:

Վաշինգտոնյան երկկողմ և եռակողմ պայմանավորվածություններից ավելի քան երկու շաբաթ հետո Ադրբեջանի նախագահը հարցազրույց է տվել սաուդյան «Ալ-Արաբիա» հեռուստաընկերությանը և մի առանցքային միտք արտահայտել, թե հույս ունի, որ Ադրբեջան-Նախիջևան հաղորդակցությունը կիրականանա, քանի որ «ԱՄՆ նախագահը «Զանգեզուրի միջանցքին» տվել է իր անունը»:

Ալիևի այս «կոնստատացիան», եթե խորքով դիտարկենք, Ադրբեջանում ավելի քիչ է շրջանառվել-քարոզվել, քան՝ հայաստանյան որոշակի քաղաքական շրջանակներում, նրանց հետ աֆիլացված քաղաքագետների և մամուլի կողմից:

Իրականում, ինչպես վկայում է հայ-ամերիկյան Հուշագրի անվանումը, Հայաստանի և ԱՄՆ կառավարությունների միջև ստորագրված փաստաթուղթը «Խաղաղության խաչմերուկ» նախագծի կարողությունների և դրանց զարգացման մասին է: Նույն օրը պետական դեպարտամենտը հրապարակել է ԱՄՆ-Ադրբեջան Հուշագիրը, որտեղ տարածաշրջանի հաղորդակցությունների գործարկման ոլորտում ադրբեջանա-ամերիկյան համագործակցության կամ նման մտադրության մասին որևէ դրույթ չկա:

Քաղաքական, նույնիսկ աշխարհաքաղաքական իմաստով սա նշանակում է, որ Սյունիքում հաղորդուղիների գործարկումն Ադրբեջանի ոչ միայն իրավասությունից դուրս է, իսկ «Խաղաղության խաչմերուկի» միջազգային լեգիտիմացումը երաշխիք է, որ արևելք-արևմուտք երթուղին հակակշռվում է հյուսիս-հարավով, ինչը հանում է նախագծի «կոնֆրոնտացիոն բնույթի» շուրջ մտահոգությունները:

Ներքաղաքական իմաստով սա նշանակում է մի բան՝ կառավարությունը շուրջ հնգամյա աշխատանքով ապացուցեց, որ ինքը «թուրք-ադրբեջանական տանդեմի կրեատուրան չէ»: Բայց Ալիևի «ուրվականը» Հայաստանից դեռ արտաքսված չէ: Ընդդիմությունը պետք է նույնքան համոզիչ ապացուցի, որ ինքը «թուրք-ադրբեջանական տանդեմի կրեատուրան» չէ: