Նիկոլ, դու Ֆեյսբուքից դուրս արի hraparak.am

Ճիշտ եմ ասում` փակիր ֆեյսբուքյան էջդ եւ գնա մի անշառ սոցիալական կայք, որտեղ հայ չկա, քեզ ճանաչող չկա, կամ էլ մի այնպիսի կոնտինգենտ է հավաքված, որին առհասարակ չի հետաքրքրում, թե ով ում կնգա հետ է քնում, ով է սուննաթած, ով՝ ոչ, ով ումից գողացավ, ով հանձնեց Արցախը, ով կառուցեց Կիրանցի պատը, ով իր երկրի սուվերեն տարածքները որպես բոնուս նվիրեց Ադրբեջանին, ով իր երկրի սուվերեն ճանապարհը (իրականում՝ «Զանգեզուրի միջանցք») արտապատվիրակեց օտարին, որ այնտեղով ագրեսորն անխոչընդոտ գնա ու գա, ով` խաղաղությունը չտեսած, իր երկրի բանակը թուլացրեց, ով, հանուն Էրդողանի բարյացակամության, Հայոց ցեղասպանություն է ուրանում ու սկսում Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիրը քանդել: Ես մի այդպիսի սոցիալական կայք գիտեմ, Նիկոլ, կոչվում է barovesekel.am: Ճիշտ է, այն թույլ չի տալիս սեփական «ռոժը» ցուցադրել, բայց քո պարագայում դա նույնիսկ մեծ առավելություն է, քանի որ քեզ հնարավորություն կտա հեռու մնալ հանկարծակի ճանաչվելուց: Այս սոցկայքի օգտատերերը շատ բարեհամբույր մարդիկ են, հիմնականում՝ հիշողության զրո գործակցով, անխտիր ժպտում են, «լայքում» ամեն էշություն: «Մտքերդ» հանրայնացնելու համար այս կայքից ավելի լավ տեղ, Նիկոլ, դու հաստատ չես ճարի: Նույնիսկ կառավարության նիստերի դահլիճն այնքան ապահով չէ հիմարություններ ասելու համար, որքան այս կայքը:

Այլապես վերցրել ու Ֆեյսբուքի պատիդ ճպպցրել ես, թե բա՝ «Հատիկառհատիկ. Դատարանի վճռով՝ Հայաստանի Հանրապետության սեփականության իրավունքն է վերականգնվել Երեւան քաղաքի Գ. Հովսեփյան փողոցի՝ հեռուստաաշտարակին հարող տարածքում գտնվող՝ «անտառային» նպատակային նշանակության 17 հազար 200 քմ մակերեսով հողամասի նկատմամբ: Շուկայականին մոտարկված կադաստրային արժեքը՝ 1 միլիոն 677 հազար ԱՄՆ դոլարին համարժեք 653 միլիոն 600 հազար դրամ»: Նիկոլ, այս բանը գրելիս կամ հրապարակելուց առաջ չե՞ս մտածել, թե ինչ կարող է տեղի ունենալ Ֆեյսբուքում: Դատելով օգտատերերի արձագանքներց՝ չես մտածել, կամ էլ քեզ համար նշանակություն չունի՝ անձրեւ է գալիս դեմքիդ, թե մի ուրիշ բան: Ես ընդամենը մեկ-երկու արձագանք կբերեմ ստորեւ, իսկ դու, եթե ժամանակ ունենաս, կարդա բոլորը:

Օգտատեր Վահագն Գրիգորյանը, օրինակ, գրում է. «Գործի համարը կասե՞ք»: Մարդը նկատի ունի այն գործի համարը, որով քննվել է այդ հողամասի հարցը: Կարծում եմ՝ շատ կարեւոր դիտարկում է արել օգտատերը: Բա ինչ, սա էլ արդեն որերորդ նման գրառումն է, որտեղ նշված չէ դատական գործի կամ վարույթի համարը: Օգտատեր Գագիկ Շոլինյանն ավելի հեռուն է գնացել. «ՀՀ սեփականությունը փաստացի իրենցով արածին (պետությունից քցում արածին (արածներին) ի՞նչ պատիժ եք տվել, եթե դժվար չէ՝ ձեր գրառման մեջ այդ մասով կատարեք լրացում»: Նիկոլի կողմից՝ ձայն բարբառոյ յանապատի…

Մի երկու արձագանք էլ կարդանք՝ առանց մեկնաբանության: Ժիրայր Հարությունյան. «Հոպար ջան, իսկ գերիներից ի՞նչ կա»։ Սուրեն Շալունց. «Շեֆ ջան (սրտիկ), Հատիկ առ հատիկի մեջ կարող ա՞ Ջերմուկի մոտի Ադրբեջանի զավթած հողերը հետ բերենք, թե՞ նրանք թուրք են, չարժի բզբզալ»։ Էդուարդ Դանիելյան. «Իսկ դատարանի վճռով չի՞ լինում էն Սեւ լճի մի մասը կամ Ջերմուկի վերեւի հողատարածքները վերադարձնես Հայաստանի Հանրապետությանը»։ Սամվել Սաֆարյան. «Այդքան թալան ես վերադարձնում, գոնե թոշակառուների ու հաշմանդամության կարգ ունեցող մարդկանց թոշակները բարձրացրու, եթե քեզ ու Աննայիդ 36,000 դրամ տան, կարո՞ղ ես գոնե մի շաբաթ շնչես… Թե չէ՝ ո՞ւմ տանձին ա պետք էդ թալանի վերադարձը»:

Եվ այսպես, գրառման հրապարակումից 15 ժամ անց, 187 այսպիսի գրառում, մի քանի հատ էլ «լայք ու «սրտիկ» գրառման հեղինակին: Բա սա քեզ պե՞տք է, Նիկոլ: Ես էլ քեզ հենց այդ եմ ասում՝ Ֆեյսբուքդ փակիր ու, քանի դեռ ուշ չէ, գնա barovesekel.am, որտեղ քեզ կընդունեն սրտաբաց ու առանց ավելորդ հարցերի: Գնա եւ գլուխդ խախանդ՝ վայելիր տարածդ, հետ բերածդ, ծախած-ծախծխածդ: Ֆեյսբուքը քեզ համար ապագա չէ: Այնտեղ մի մասն ահաբեկիչ է, մի մասը՝ պոռնկաբարո ու շնաբարո, մի ուրիշ մասը քեզ դավաճան է անվանում, հողատու, կապիտուլյանտ, ազգակործան պատուհաս… Բա ինչքա՜ն մարդ կա ՖԲ-ում, որ նախանձից պայթում է՝ տեսնելով քո ու Աննայի «պռագուլկաների» տեսանյութերը: Ի դեպ՝ այս ամենը կարող է շատ վատ անդրադառնալ քո ընտրապայքարի վրա, ու չկարողանաս վերընտրվել: Այ, իսկական «ոռնոցն» այդ ժամանակ կբարձրանա, եւ գուցե հեղափոխություն սկսվի, ու ֆեյսբուքահայերը քեզ թույլ չտան ոչ միայն ՖԲ-ից թռնել, այլեւ՝ երկրից: Ընդ որում՝ ոչ միայն քեզ: Հապա հատիկ առ հատիկ հիշիր բոլոր նրանց, ում հետ շաշկի ես խաղացել այս տարիներին՝ երկիրը բախտի քմահաճույքին հանձնած: